BÂTARDISE À TRAVERS LES ŒUVRES D’ANDRÉ GIDE

Abstract

Yirminci yüzyılda gayrimeşruluk ekonomik ve sosyal alanda bir sorundur. Gerçek şu ki, evli olmayan ebeveynlerden doğmak ve gayrimeşru bir çocuk olmak, bireyin kendi yaşıtlarıyla aynı haklara sahip olmasını engeller. Dahası, yasak bir aşkın meyvesi olduğu için yaşıtlarının arasına entegre olamaz. İşte tam da bu noktada André Gide kalemiyle araya girerek toplumun marjinal kesiminde kalan kişiyi yüceltir. Tüm bunlarla ilgili hiçbir suçu olmayan masumu, yani gayrimeşru bireyi savunur. Anne ve babası tarafından işlenen zina, özel ve iş hayatında onu gölgede bırakmamalıdır. Aksine, diğer insanların psikolojik baskısı altına girmeden toplum içinde yer almalıdır. Böylece orada oluşabilecek tehlikelerden korunmuş olur. Toplumdan dışlanmak, bireyi yanlış yola sürükleyebilir ve daha sonra onu acımasız bir varlığa dönüştürebilir. Utanç yüküyle baş başa yaşamaya mahkûm edilen varlık, er ya da geç topluma zarar verecektir. Les caves du Vatican kitabından Lafcadio bu kısım için iyi bir örnektir. Çalışmamızda, farklı ailelerde büyüyen iki genci ele alacağız. Her birinin kendine özgü bir hikayesi olduğunu söyleyebiliriz. Her iki vakada da gerçeğin ortaya çıkışını, karakterlerin tepkisini ve bu gerçeğin karakterlerin hayatlarındaki etkilerini inceleyeceğiz.